Τον τελευταίο καιρό στη Νάουσα, το κράτος με τη μορφή του άστολου πραίτορα του αριστερού υπουργείου προστασίας, δηλαδή με την ιδιότητα του ασφαλίτη ή νυχτοφύλακα της “τάξης”, απειλεί νέους αγωνιστές της πόλης, και τους συγγενείς τους. Σε τρεις περιπτώσεις μέχρι τώρα, μας μεταφέρθηκε πως οι απειλές αφορούν τη συμμετοχή τους σε εκδηλώσεις και παρεμβάσεις του κοινωνικού χώρου Αλδεβαράν. Σε μία περίπτωση μάλιστα ο ασφαλίτης νυχτοφύλακας και υπάλληλος των αφεντικών υπονόησε σε συγγενή κάποιου συναγωνιστή μας, πως αν δεν κόψει τις σχέσεις του με τον Αλδεβαράν κινδυνεύει με σύλληψη και απέλαση. Παράλληλα οι υπάλληλοι παραπληροφορούν το περιβάλλον των αγωνιστών, πως στον χώρο γίνεται χρήση “ναρκωτικών”, ενώ διασπείρουν την φήμη της εισβολής της αστυνομίας. Φυσικά όλα αυτά γίνονται νύχτα, μέσα στο σκοτάδι.
“Αξιότιμοι κύριοι” σεβαστοί υπάλληλοι των αφεντικών του κράτους και του κεφαλαίου. Τιμημένοι φρουροί των συμφερόντων των “από πάνω”. Εμείς που δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε, δρούμε στο φως της ημέρας με τα πρόσωπα μας, κι όχι στα σκοτάδια. Ως προλετάριοι και προλετάριες, συμμετέχουμε με πάθος στους αγώνες της εργατικής τάξης της περιοχής μας, αναζητούμε τρόπους οργάνωσης και μαχητικής αντίστασης ενάντια στην εκμετάλλευση μας. Παράλληλα δεν το κρύψαμε ούτε θα το κρύψουμε ποτέ πως αγωνιζόμαστε με τους μετανάστες/τριες, για την απελευθέρωση μας, την απελευθέρωση της πόλης, της καθημερινότητας μας, τη συνολική απελευθέρωση της κοινωνίας και της φύσης από τα δεσμά του κεφαλαίου και του κράτους, για την δημιουργία ενός κόσμου δικαιοσύνης και αλληλεγγύης, χωρίς “από πάνω” και χωρίς “από κάτω”. Κι όλα αυτά τα κάνουμε στη βάση της άμεσης δημοκρατίας και της ισότητας. Εξάλλου κεντρικό μας μότο είναι το “Εργοστάσια στους εργάτες, η παραγωγή στους παραγωγούς, για την κοινωνική αυτοδιεύθυνση”. Κι αυτός ο δρόμος πάει πέρα από το κράτος και το παρακράτος σας.
Γνωρίζουμε πως εσείς ως ένστολοι ή άστολοι φορείς της κρατικής εξουσίας ενοχοποιείτε, απειλείτε, κυνηγάτε, ακόμα και βασανίζετε – κατά τις διαταγές σας – ακριβώς αυτές τις αξίες. Εξυπακούεται πως σε πλήθος περιπτώσεων χτυπάτε την πλάτη στα αφεντικά που μας πίνουν το αίμα, ή στο φασιστικό παρακράτος που προστατεύετε με αυταπάρνηση αφού και πολλοί από εσάς είστε ομοϊδεάτες τους. Είστε άξιοι του ρόλου σας και κάποια στιγμή η “πολιτεία” των διεθνών και ντόπιων τραπεζοληστών, τα ντόπια και ξένα αφεντικά πρέπει να σας τιμήσουν για αυτόν το ρόλο. Ας γνωριστούμε όμως λίγο καλύτερα. Όσοι και όσες συμμετέχουμε στον κοινωνικό χώρο Αδλεβαράν, αλλά και όλοι όσοι και όσες επέλεξαν ή θα επιλέξουν παράλληλους με εμάς δρόμους στην πόλη της Νάουσας, είμαστε τα παιδιά και σίγουρα οι γονείς, μιας κοινωνίας ελευθερίας και ισότητας, που περνάει από χέρι σε χέρι κι από καρδιά σε καρδιά εδώ και αιώνες, ως αγώνας, ως δημιουργία, ως όνειρο και φυσικά ως εφιάλτης σας. Είμαστε παιδιά της καταπίεσης, της εκμετάλλευσης, και της καθημερινής βίας στο σχολείο, στη γειτονιά, στα εργασιακά κάτεργα, πάνω στα σύνορα που χαράξανε οι εκμεταλλευτές μας, από τις γειτονιές μας και σε όλο τον πλανήτη. Είμαστε τα παιδιά που σε κάθε λέξη μας, κάθε συνέλευση μας, κάθε μικρό και μεγάλο μας βήμα στον αγώνα, τραγουδάμε μία και μόνο λέξη. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Αυτή τη λέξη μας τραγουδούσαν και οι αντάρτισσες γιαγιάδες μας, μέσα στις ιστορίες τους.
Ακριβώς λόγω των αξιών μας, παλεύουμε ενάντια σε όλες τις εξαρτήσεις από ουσίες. Είτε μιλάμε για τις χημικές ουσίες, είτε για τις πολιτισμικές ουσίες της κακής σας εκπαίδευσης, της κακής σας κυβέρνησης, των κακών θεσμών των “από πάνω”. Ως αγωνιστές και αγωνίστριες για την ελευθερία, είμαστε ενάντια σε όλες εκείνες τις σχέσεις που δηλητηριάζουν τις επιλογές μας ως ελεύθερων ανθρώπων, και εξαρτούν τις ζωές μας, από τους κυρίαρχους. Είμαστε λοιπόν το ίδιο εχθρικοί και στους εμπόρους της “ελπίδας” – εκκλησιαστικά, καθηγητικά, πνευματικά ιερατεία των “από πάνω” – και στους μαφιόζους εμπόρους της “χημείας”. Για εμάς η χημεία είναι μία ενδιαφέρουσα επιστήμη που μπορεί να εξυπηρετήσει την κοινωνία των “από κάτω” αν απεγκλωβιστεί από τα δεσμά των αφεντικών.
Μάθετε λοιπόν άστολοι νυχτοφύλακες της τάξης των “από πάνω” πως στον κοινωνικό χώρο του Αλδεβαράν, από την αρχή της λειτουργίας του, δεν επιτρέπουμε τη χρήση ουσιών, ακόμα και την υπερβάλλουσα χρήση αλκοόλ, κάτι που κατά κόρον επιτρέπεται και επιτρέπετε στα λάιφ στάιλ διασκεδαστήρια της πόλης. Σας φαίνεται παράξενο; Εμάς καθόλου… Αν είμαστε για κάτι παθιασμένοι είναι ο αγώνας για την λευτεριά, πέρα από έθνη, θρησκείες, γλώσσες, χρώματα, σεξουαλικές επιλογές. Αν είμαστε από κάτι εξαρτημένοι είναι ο διαρκής αγώνας για την πραγμάτωση της. Ελάτε να την πάρετε…
Η συνέλευση του κοινωνικού χώρου Αλδεβαράν,
“από κάτω” και χωρίς “από πάνω”
Απρίλιος 2016