Απέλαση στους φασίστες του δημοτικού συμβουλίου
Το ανδρείκελο του νεοφιλελευθερισμού ξαναχτύπησε. Ο άρχων των φασιστοειδών της αγοράς προχωράει το σχεδιασμένο ξεπούλημα του πλούτου της Νάουσας, ενώ παράλληλα επιτίθεται παρέα με τους τρομοκράτες του στο πιο κολασμένο κομμάτι των καταπιεσμένων τους μετανάστες, χαρακτηρίζοντας τους ως ανεπιθύμητους. Μετά το βουνό και το ξενοδοχείο Βέρμιο, ετοιμάζεται να παραδώσει και στο χώρο του πάρκου το αναψυκτήριο στους ιδιώτες, ενώ παράλληλα ψάχνει φόρμουλα για να χαρίσει στους Κινέζους επιχειρηματίες τα χρέη 300.000 ευρώ που έχουν προς το Δήμο. Ο βεζίρης των αγορών, ο “επιτυχημένος” επιχειρηματίας που έφτιαξε την εικόνα του πάνω στις πλάτες χιλιάδων νέων εθελοντών, μετατρέπει την πόλη σε ένα κάτεργο παροχής φτηνών υπηρεσιών, όπου νέοι και νέες ανασφάλιστες με χαμηλά μεροκάματα θα διασκεδάζουν δουλικά τους αφεντάδες της νέας εποχής.
Κι αν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες από τη Συρία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν και αλλού ανακηρύσσονται εχθροί της ακροδεξιάς παράταξής του, οι Κινέζοι επιχειρηματίες παρουσιάζονται ως οι σωτήρες της πόλης, οι μεγάλοι ευεργέτες του λαού της περιοχής. Και εδώ οι μάσκες πέφτουν. Η πολιτική του Κουτσογιάννη, οι στόχοι του αλλά και οι επιλογές του καταδεικνύουν ξεκάθαρα πως ο φασιστικός λόγος, ο ρατσισμός και το μίσος προς καθετί διαφορετικό είναι βαθύτατα ταξικός. Οι “από κάτω”, οι εργαζόμενοι/ες, οι άνεργοι/ες, οι μετανάστες/τριες ανήκουν στην τάξη που μπορεί να απειλήσει τα συμφέροντα, τα πλούτη, την απληστία της τάξης των “από πάνω”, των αφεντικών δηλαδή, στην οικονομία, την πολιτική, την εκκλησία και αλλού.
Οι 50 και 100 χιλιάδες μετανάστες που θα εγκατασταθούν στη χώρα μας, δεν απειλούν τις ζωές μας, ούτε με το έγκλημα, ούτε με την οποιαδήποτε θρησκεία τους, ούτε με τις αρρώστιες τους. Είναι γνωστό πως το έγκλημα και η αρρώστια, ο φανατισμός και ο φασισμός σε όλες τις εκδοχές του, είναι γέννημα θρέμμα, μιας κοινωνίας που θεοποιεί το χρήμα, τον ανταγωνισμό, και τον ατομικισμό, τον πόλεμο όλων εναντίων όλων. Αυτή η κοινωνία παράγει τα εκατομμύρια των προσφύγων, των ανέργων, των πεινασμένων στην Ελλάδα, τη Συρία, την Ευρώπη, την Αμερική, παγκόσμια, και συγκεντρώνει πλούτο και εξουσία στα χέρια λίγων και εκλεκτών. Σε αυτή την κοινωνία που όλα πουλιούνται και αγοράζονται, ο πεινασμένος θα κλέψει, ο φτωχός θα αρρωστήσει, κι ο αποβλακωμένος από την κακή εκπαίδευση θα γίνει φασίστας, είτε της Χρυσής Αυγής, είτε του ISIS. Και είναι αλήθεια πως πολλοί θα στηριχθούν στον φανατικό απάνθρωπο λόγο των ιεραρχών της χριστιανικής εκκλησίας, που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τους αντίστοιχους του Ισλάμ.
Όμως το ερώτημα που αποφεύγουν να απαντήσουν οι Κουτσογιάννηδες της εποχής είναι το εξής. Πέρα από την κακή “από πάνω” διαχείριση του τόπου μας, που ξεπουλάει ανθρώπους και πλούτο στα σαγόνια των μισθοφόρων της αγοράς, υπάρχει άλλος δρόμος; Εμείς λέμε πως υπάρχει. Είναι ο δρόμος της αυτοδιαχείρισης της παραγωγής από τους παραγωγούς της, και του πλούτου που παράγεται από όλους όσους και όσες συνθέτουν την τοπική κοινωνία, μέσα από την άμεση λειτουργία συνελεύσεων στις γειτονιές και στο δήμο, στα σχολεία και στα θέατρα, στα χωράφια και τα εργοστάσια, στα νοσοκομεία και την ενέργεια και αλλού. Κι όταν λέμε άμεση εννοούμε άμεση· χωρίς μεσολαβήσεις από πολιτικάντηδες και διοικητές, χωρίς την ανάθεση των ζωών μας, στα χέρια λίγων κι εκλεκτών αρχόντων της πολιτικής και του μάνατζμεντ. Το αυτοδιαχειριζόμενο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ, το νέο κατειλημμένο εργοστάσιο ΡΟΜΠΕΝ στην Πατρίδα, τα κοινωνικά ιατρεία, τα εκατοντάδες στέκια σε διάφορες γειτονιές της χώρας, η αυτοδιαχειριζόμενη ΕΡΤ3, ο αδιαμεσολάβητος αγώνας των κατοίκων στις Σκουριές της Χαλκιδικής, τα σωματεία βάσης, βιβλιοπωλεία, καφέ και αμέτρητα άλλα παραδείγματα, αποδεικνύουν πως οι άνθρωποι μπορούν να πάρουν τις ζωές στα χέρια τους, και να χτίσουν ελεύθερα και ισότιμα τους θεσμούς εκείνους, που θα καλύπτουν τις ανάγκες καθενός ξεχωριστά.
Σε αυτούς που επιμένουν πως δεν υπάρχει πλούτος, και πως η χώρα είναι κατεστραμμένη απαντάμε, πως πλούτος υπάρχει αλλά είναι συγκεντρωμένος στο Κράτος, τα αφεντικά, και την Εκκλησία. Καθήκον των “από κάτω” είναι να τον πάρουμε στα χέρια μας για να τον βάλουμε στην υπηρεσία όλων των ανθρώπων, για να κάνουμε πράξη την αγάπη και την αλληλεγγύη, για να ζήσουμε ελεύθερα και δίκαια, ανεξάρτητα από πολιτισμικές, γλωσσικές, και άλλες διαφορές.
Σε αυτή την προοπτική και στη βάση της ισότητας καλωσορίζουμε κάθε μετανάστη/τρια, κάθε καταπιεσμένο/η, κάθε διαφορετικό/ή στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση.
Μάρτης 2016, Κοινωνικός χώρος των “από κάτω”, Αλδεβαράν