Month: April 2016

130 χρόνια μετά το Σικάγο, 100 χρόνια από την εργατική επανάσταση στη Ρωσία, 80 χρόνια μετά την εργατική επανάσταση στην Ισπανία, 80 χρόνια από τον Μάη του ’36 στη Σαλονίκη, οι εργάτες και οι εργάτριες στην Ελλάδα, στην Ευρώπη σε ολόκληρο τον κόσμο διαιρεμένοι/ες παρακολουθούμε τις ζωές μας να παρασέρνονται στα δόντια της καπιταλιστικής μηχανής.

Πολιτικοί της αριστεράς και της δεξιάς, γραφειοκράτες συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, δημοσιογράφοι και “έγκριτοι” αναλυτές, δικαστές και αστυνομία, κακοί δάσκαλοι, φασίστες-ρατσιστές-πατριώτες όλων των αποχρώσεων, θρησκευτικοί ιεράρχες όλων των δογμάτων, όλοι μαζί κήρυξαν τον πόλεμο ενάντια στην τάξη μας, οδηγώντας την ανθρωπότητα στο μονόδρομο της υποταγής. Ο πλούτος που δημιουργούμε με την εργασία μας, ξαναμοιράζεται και περιφράσσεται. Σιγά-σιγά χάνουμε όλα όσα κατακτήσαμε με αίμα κι αγώνες: το οκτάωρο, τις δωρεάν παροχές έστω και στην κακή στέγη, την κακή μάθηση,  την κακή υγεία, την κακή σύνταξη, το δικαίωμα στον συνδικαλισμό και την απεργία. Τα σώματα και οι ψυχές μας βρίσκονται σε ένα ανελέητο κυνήγι περισσότερων ωρών εργασίας, περισσότερων καταρτίσεων, στις ουρές του ΟΑΕΔ, στα συσσίτια, και στα ειρηνοδικεία, για να διασφαλίσουμε ένα πιάτο φαΐ, το σπίτι που με κόπο αγοράσαμε, το επίδομα για τη θέρμανση ή την ανεργία. Η φύση, τα δάση, τα βουνά, οι θάλασσες, και οι κάμποι, τα μη ανθρώπινα ζώα παραδίδονται στην υπερεκμετάλλευση και την καταστροφή. Η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια γίνεται η σταθερή βάση για την διαίρεση μας, για τον έλεγχο και την υποταγή μας. Ο Έλληνας, ο Αλβανός, ο Σύριος, ο ντόπιος και ο ξένος, ο ανώτερος κι ο κατώτερος προπαγανδίζονται ως αιώνιοι διαχωρισμοί, και ο φασισμός με τη μορφή της Χρυσής Αυγής και του ISIS, της ευρωπαϊκής, αμερικάνικης ή ασιατικής ακροδεξιάς κερδίζει έδαφος μέσα στη μιζέρια του καπιταλισμού. Και τα αφεντικά συνεχίζουν να συσσωρεύουν δύναμη κι εξουσία.

Όμως δειλά δειλά, χαμογελώντας ένας νέος κόσμος ανατέλλει μέσα στους αγώνες των εργατών και εργατριών σε ολόκληρο τον κόσμο. Στην Αργεντινή, στη Βραζιλία, στην Γαλλία, στην Ελλάδα, σε όλη τη γη, ο κόσμος των προλετάριων οργανώνεται σε σωματεία βάσης, καταλαμβάνει χώρους παραγωγής, και τους θέτει κάτω από εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, οραματίζεται και δημιουργεί στη βάση της αυτοδιαχείρισης και της άμεσης δημοκρατίας, χωρίς εργατοπατέρες, χωρίς αφεντικά, πέρα από ιδεολογικές ταυτότητες. Τα εργοστάσια της ΒΙΟΜΕ στη Θεσσαλονίκη, και των Ρομπέν στην Ημαθία, τα δεκάδες σωματεία βάσης και ο επαναστατικός συνδικαλισμός, οι εκατοντάδες αυτοδιαχειριζόμενοι κοινωνικοί χώροι και συνεταιρισμοί στην Ελλάδα, ο αυτοοργανωμένος κόσμος της αλληλεγγύης στους μετανάστες και στους εργάτες-τριες, και άλλα πολλά δείχνουν το δρόμο που μπορούμε να βαδίσουμε.

Οι εργάτες και οι εργάτριες της Νάουσας, οι άνεργοι και οι άνεργες, στα εργοστάσια, στη γη, στα καφενεία και τις ταβέρνες, στο νοσοκομείο οφείλουμε να αναζητήσουμε και να βρούμε τους τρόπους οργάνωσης της τάξης μας σε τοπικό, ελλαδικό και διεθνές επίπεδο. Να ξανασυνδεθούμε στις αλυσίδες του μαχητικού αγώνα, για να ανακτήσουμε αυτά που δημιουργούμε, για λιγότερες ώρες εργασίας και περισσότερο ελεύθερο χρόνο, για την κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων, για την απελευθέρωση μας από τα αφεντικά στο κράτος και στην οικονομία.

Για όλα αυτά και όσα άλλα μπορούμε να ανακαλύψουμε μαζί, η συνέλευση του κοινωνικού χώρου του Αλδεβαράν, σας καλούμε στο διήμερο δράσεων για την εργατική πρωτομαγιά:

     Σάββατο 7 Μάη στις 8μμ:

• εκδήλωση συζήτηση με την Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση, για την αυτοδιαχείριση και τον επαναστατικό συνδικαλισμό, στον Αλδεβαράν,

     Κυριακή 8 Μάη:

• 9:00 πμ συμμετοχή στη Γενική απεργία της Νάουσας, ενάντια στην κυριακάτικη αργία
  &
• 11:00 πμ στην πλατεία δημαρχείου της Βέροιας, συμμετοχή στο ανεξάρτητο ταξικό κάλεσμα για την εργατική πρωτομαγιά των Ρομπέν του Ξύλου.

 

Κοινωνικός χώρος των “από κάτω” Αλδεβαράν

Τον τελευταίο καιρό στη Νάουσα, το κράτος με τη μορφή του άστολου πραίτορα του αριστερού υπουργείου προστασίας, δηλαδή με την ιδιότητα του ασφαλίτη ή νυχτοφύλακα της “τάξης”, απειλεί νέους αγωνιστές της πόλης, και τους συγγενείς τους. Σε τρεις περιπτώσεις μέχρι τώρα, μας μεταφέρθηκε πως οι απειλές αφορούν τη συμμετοχή τους σε εκδηλώσεις και παρεμβάσεις του κοινωνικού χώρου Αλδεβαράν. Σε μία περίπτωση μάλιστα ο ασφαλίτης νυχτοφύλακας και υπάλληλος των αφεντικών υπονόησε σε συγγενή κάποιου συναγωνιστή μας, πως αν δεν κόψει τις σχέσεις του με τον Αλδεβαράν κινδυνεύει με σύλληψη και απέλαση. Παράλληλα οι υπάλληλοι παραπληροφορούν το περιβάλλον των αγωνιστών, πως στον χώρο γίνεται χρήση “ναρκωτικών”, ενώ διασπείρουν την φήμη της εισβολής της αστυνομίας. Φυσικά όλα αυτά γίνονται νύχτα, μέσα στο σκοτάδι.

“Αξιότιμοι κύριοι” σεβαστοί υπάλληλοι των αφεντικών του κράτους και του κεφαλαίου. Τιμημένοι φρουροί των συμφερόντων των “από πάνω”. Εμείς που δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε, δρούμε στο φως της ημέρας με τα πρόσωπα μας, κι όχι στα σκοτάδια. Ως προλετάριοι και προλετάριες, συμμετέχουμε με πάθος στους αγώνες της εργατικής τάξης της περιοχής μας, αναζητούμε τρόπους οργάνωσης και μαχητικής αντίστασης ενάντια στην εκμετάλλευση μας. Παράλληλα δεν το κρύψαμε ούτε θα το κρύψουμε ποτέ πως αγωνιζόμαστε με τους μετανάστες/τριες, για την απελευθέρωση μας, την απελευθέρωση της πόλης, της καθημερινότητας μας, τη συνολική απελευθέρωση της κοινωνίας και της φύσης από τα δεσμά του κεφαλαίου και του κράτους, για την δημιουργία ενός κόσμου δικαιοσύνης και αλληλεγγύης, χωρίς “από πάνω” και χωρίς “από κάτω”. Κι όλα αυτά τα κάνουμε στη βάση της άμεσης δημοκρατίας και της ισότητας. Εξάλλου κεντρικό μας μότο είναι το “Εργοστάσια στους εργάτες, η παραγωγή στους παραγωγούς, για την κοινωνική αυτοδιεύθυνση”. Κι αυτός ο δρόμος πάει πέρα από το κράτος και το παρακράτος σας.

Γνωρίζουμε πως εσείς ως ένστολοι ή άστολοι φορείς της κρατικής εξουσίας ενοχοποιείτε, απειλείτε, κυνηγάτε, ακόμα και βασανίζετε – κατά τις διαταγές σας – ακριβώς αυτές τις αξίες. Εξυπακούεται πως σε πλήθος περιπτώσεων χτυπάτε την πλάτη στα αφεντικά που μας πίνουν το αίμα, ή στο φασιστικό παρακράτος που προστατεύετε με αυταπάρνηση αφού και πολλοί από εσάς είστε ομοϊδεάτες τους. Είστε άξιοι του ρόλου σας και κάποια στιγμή η “πολιτεία” των διεθνών και ντόπιων τραπεζοληστών, τα ντόπια και ξένα αφεντικά πρέπει να σας τιμήσουν για αυτόν το ρόλο. Ας γνωριστούμε όμως λίγο καλύτερα. Όσοι και όσες συμμετέχουμε στον κοινωνικό χώρο Αδλεβαράν, αλλά και όλοι όσοι και όσες επέλεξαν ή θα επιλέξουν παράλληλους με εμάς δρόμους στην πόλη της Νάουσας, είμαστε τα παιδιά και σίγουρα οι γονείς, μιας κοινωνίας ελευθερίας και ισότητας, που περνάει από χέρι σε χέρι κι από καρδιά σε καρδιά εδώ και αιώνες, ως αγώνας, ως δημιουργία, ως όνειρο και φυσικά ως εφιάλτης σας. Είμαστε παιδιά της καταπίεσης, της εκμετάλλευσης, και της καθημερινής βίας στο σχολείο, στη γειτονιά, στα εργασιακά κάτεργα, πάνω στα σύνορα που χαράξανε οι εκμεταλλευτές μας, από τις γειτονιές μας και σε όλο τον πλανήτη. Είμαστε τα παιδιά που σε κάθε λέξη μας, κάθε συνέλευση μας, κάθε μικρό και μεγάλο μας βήμα στον αγώνα, τραγουδάμε μία και μόνο λέξη. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Αυτή τη λέξη μας τραγουδούσαν και οι αντάρτισσες γιαγιάδες μας, μέσα στις ιστορίες τους.

Ακριβώς λόγω των αξιών μας, παλεύουμε ενάντια σε όλες τις εξαρτήσεις από ουσίες. Είτε μιλάμε για τις χημικές ουσίες, είτε για τις πολιτισμικές ουσίες της κακής σας εκπαίδευσης, της κακής σας κυβέρνησης, των κακών θεσμών των “από πάνω”. Ως αγωνιστές και αγωνίστριες για την ελευθερία, είμαστε ενάντια σε όλες εκείνες τις σχέσεις που δηλητηριάζουν τις επιλογές μας ως ελεύθερων ανθρώπων, και εξαρτούν τις ζωές μας, από τους κυρίαρχους. Είμαστε λοιπόν το ίδιο εχθρικοί και στους εμπόρους της “ελπίδας” – εκκλησιαστικά, καθηγητικά, πνευματικά ιερατεία των “από πάνω” – και στους μαφιόζους εμπόρους της “χημείας”. Για εμάς η χημεία είναι μία ενδιαφέρουσα επιστήμη που μπορεί να εξυπηρετήσει την κοινωνία των “από κάτω” αν απεγκλωβιστεί από τα δεσμά των αφεντικών.

Μάθετε λοιπόν άστολοι νυχτοφύλακες της τάξης των “από πάνω” πως στον κοινωνικό χώρο του Αλδεβαράν, από την αρχή της λειτουργίας του, δεν επιτρέπουμε τη χρήση ουσιών, ακόμα και την υπερβάλλουσα χρήση αλκοόλ, κάτι που κατά κόρον επιτρέπεται και επιτρέπετε στα λάιφ στάιλ διασκεδαστήρια της πόλης. Σας φαίνεται παράξενο; Εμάς καθόλου… Αν είμαστε για κάτι παθιασμένοι είναι ο αγώνας για την λευτεριά, πέρα από έθνη, θρησκείες, γλώσσες, χρώματα, σεξουαλικές επιλογές. Αν είμαστε από κάτι εξαρτημένοι είναι ο διαρκής αγώνας για την πραγμάτωση της. Ελάτε να την πάρετε…

Η συνέλευση του κοινωνικού χώρου Αλδεβαράν,

“από κάτω” και χωρίς “από πάνω”

Απρίλιος 2016

 

Συζητάμε με τους εργαζόμενους του δεύτερου ανακτημένου εργοστασίου στην Πατρίδα Ημαθίας, για την αυτοδιαχείριση, την αξιοπρέπεια και την συλλογικοποίηση του αγώνα και της αλληλεγγύης.

Σάββατο 23/4

στις 20:00

στον κ.χ Αλδεβαράν

Το Σάββατο 9/4 βρεθήκαμε για μία ακόμη φορά στην κεντρική πλατεία της Νάουσας, διαθέτοντας ανοιχτά τα προϊόντα της αυτοδιαχειριζόμενης ΒΙΟ.ΜΕ και μοιράζοντας κείμενα του νέου εγχειρήματος Ρομπέν του Ξύλου στην Πατρίδα Ημαθίας που βαδίζει προς την αυτοδιαχείριση, στο πλάι των εργαζομένων του εργοστασίου, κάνοντας ξεκάθαρο ότι οι κοινωνικές και εργατικές ανάγκες είναι αδιαπραγμάτευτες.

ΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ

Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΣΤΟΥΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΕΥΘΥΝΣΗ