ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΧΩΡΟ “ΕΠΙ ΤΑ ΠΡΟΣΩ” ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΑΝΕΓΓΙΧΤΟΙ

Την Κυριακή 26 Απρίλη περίπου στις 10 το βράδυ, ο αυτοδιαχειριζόμενος χώρος «επί τα πρόσω» που στεγάζεται στην οδό Πατρέως 87, στο κέντρο της Πάτρας, δέχτηκε επίθεση από ομάδα 15 τραμπούκων, αφού ήδη είχε προηγηθεί επίθεση εναντίον συντρόφων, το πρωί της ίδιας μέρας. Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες που την ώρα της επίθεσης πραγματοποιούσαν συνέλευση στον χώρο του στεκιού, βγήκαν έξω και τους απώθησαν δυναμικά, τρέποντάς τους σε φυγή. Στη συνέχεια, συγκεντρώθηκαν άμεσα δεκάδες αλληλέγγυοι/ες, αγωνίστριες/ες καθώς και γείτονες και πραγματοποίησαν πορεία στη γειτονιά και στην ευρύτερη περιοχή της Πάτρας, δείχνοντας στην πράξη πρώτον, πως ο αυτοδιαχειριζόμενος χώρος «επί τα πρόσω» έχει καταφέρει να χτίσει συντροφικές σχέσεις και δεύτερον, ότι η προσπάθεια τρομοκρατίας των τραμπούκων δεν περνάει όπου γεννιέται η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια.

Η συγκεκριμένη ομάδα ατόμων έχει ξαναδημιουργήσει κατά καιρούς προβλήματα στους συλλογικούς αγώνες και στις κινητοποιήσεις στην Πάτρα, δείχνοντας τον ατομικιστικό και αντικοινωνικό της χαρακτήρα. Η εμφανής εχθρική τους στάση προς ανοιχτές και συλλογικές διαδικασίες και η αντικινηματική τους συμπεριφορά επιβεβαιώνει πως πρόκειται για απολίτικους τραμπούκους που ουδεμία σχέση έχουν με αξίες και λογικές του κινήματος που βασίζονται στη συμμετοχή στις συλλογικές αποφάσεις, τη συντροφικότητα και την αλληλεγγύη.

Είναι σαφές πως τέτοιες παρασιτικές συμπεριφορές αποτελούν εχθρικές κινήσεις για τους αγώνες του κινήματος. Γι’ αυτό και εμείς στεκόμαστε δίπλα στις συντρόφισσες και τους συντρόφους του αυτοδιαχειριζόμενου χώρου «επί τα πρόσω», που υπερασπίζονται τις δομές και τις αξίες μας, και ενάντια σε πρακτικές που τις εχθρεύονται και στέκονται εμπόδιο σε χώρους αντίστασης, ισότητας και ελευθερίας.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΧΩΡΟ “ΕΠΙ ΤΑ ΠΡΟΣΩ” ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ/ΙΣΣΕΣ ΠΟΥ ΔΕΧΤΗΚΑΝ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ

Κοινωνικός χώρος Αλδεβαράν

Μάιος 2015, Νάουσα

Αλληλεγγύη στον αγώνα των εργαζομένων του ξενοδοχείου «Βέρμιο», Νάουσα

Οι εργαζόμενοι του ξενοδοχείου «Βέρμιο», βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας από 19/03/2015, ζητώντας τα 300.000 που τους χρωστάει η δημοτική εξουσία της πόλης. Αυτά που παρήγαγαν με μεράκι και αγάπη για το ξενοδοχείο. Το έχουμε ξαναπεί πως η αυτού εξοχότης δήμαρχος της πόλης και οι αυλικοί του, ανέλαβαν να παραδώσουν στα δόντια των αφεντικών τον παραγωγικό και φυσικό πλούτο της πόλης. Το μεγαλύτερο ξενοδοχείο της Ημαθίας, σε ένα από τα αρχαιότερα δάση πλατάνου του ελλαδικού χώρου, με εγκαταστάσεις για ορεινή και αθλητική ψυχαγωγία, αποτελεί θησαυρό για το κεφάλαιο. Και αυτός ο θησαυρός δημιουργήθηκε από τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, που προσφέρουν τόσες δεκαετίες τις υπηρεσίες τους τόσο στους επισκέπτες του δάσους όσο και του ξενοδοχείου. Και αναφερόμαστε στο σύνολο των εργαζόμενων του δήμου, δηλαδή στους υπαλλήλους του ξενοδοχείου αλλά και στους εργαζόμενους που συντηρούν και φροντίζουν το δάσος και τις εγκαταστάσεις μέσα σε αυτό.

Και οι ταγοί της πόλης – αριστεροί και δεξιοί – συνεχίζουν να αναμασούν τις κλασικές συνταγές διαχείρισης του καπιταλισμού. Το δίλημμα είναι: η επιχείρηση στα αφεντικά – κολλητάρια της τωρινής δημοτικής εξουσίας με εργαζόμενους χωρίς εργασιακά δικαιώματα, με μισθούς πείνας, με αυταρχικές διευθύνσεις ή η επιχείρηση στο κράτος-αφεντικό που προτείνουν οι αριστεροί Μπαρουφάκηδες της Νάουσας, που θα λειτουργεί στα πλαίσια του υπάρχοντος συστήματος, πουλώντας και αγοράζοντας τις υπηρεσίες, αναπαράγοντας τη σαπίλα των προηγούμενων κακοδιοικήσεων, τους κομματάρχες στη θέση των αφεντικών, τις πελατειακές σχέσεις, την υποβάθμιση του ξενοδοχείου και τελικά την παράδοση του στα αφεντικά; Όμως ένας αγώνας των εργαζομένων του ξενοδοχείου και όλων όσων εργάζονται στο άλσος γύρω από αυτά τα διλήμματα προεξοφλεί έναν ακόμα “έντιμο συμβιβασμό”, όπως αυτόν που προέκυψε τα προηγούμενα χρόνια ανάμεσα σε κράτος, αφεντικά, και κομματάρχες για την κλωστοϋφαντουργία μας. Κάποιοι εργαζόμενοι θα καταλήξουν άνεργοι ή πρόωρα συνταξιούχοι, εξαρτώμενοι από το κράτος στα ψίχουλα των κοινωνικών παροχών, ενώ κάποιοι θα υποκύψουν στους εκβιασμούς για φθηνότερη εργασία των μελλοντικών αφεντικών (ιδιωτικών ή κρατικών). Με το καρότο και το μαστίγιο θα συνεχίσουν να βασιλεύουν πάνω στις δικές σας και τις δικές μας πλάτες.

Υπάρχει κι ένας άλλος δρόμος. Δύσκολος δρόμος, αυτή είναι η αλήθεια. Αλλά είναι ο μόνος δρόμος, που θα σώσει τις δουλειές σας, σώζοντας το ξενοδοχείο και το άλσος, και βάζοντας τα θεμέλια για το χτίσιμο μιας άλλης κοινωνίας σε τοπικό και ελλαδικό επίπεδο. Ο δρόμος της αυτοδιαχείρισης. Η καλλιέργεια και η δημιουργία μίας νέας λογικής διαχείρισης της καθημερινής ζωής, στην παραγωγή, την κατανάλωση, τον πολιτισμό. Εσείς οι εργαζόμενοι/ες έχετε την εμπειρία, γνωρίζετε κάθε γωνιά του ξενοδοχείου, εσείς δώσατε και θα συνεχίσετε να δίνετε ζωή στο «Βέρμιο», εσείς είστε αυτοί που φροντίσατε και θα συνεχίζετε να φροντίζετε τους χιλιάδες επισκέπτες του άλσους κάθε χρόνο. Μέσα από τις συνελεύσεις σας, χωρίς ιεραρχίες, χωρίς εργοδότες και εργαζόμενους, πέρα από κομματισμούς και ιδεοληψίες θα σχεδιάσετε και θα υλοποιήσετε ένα νέο πρότυπο ξενοδοχείο, του οποίου στόχος θα είναι η προσφορά στην τοπική και ευρύτερη κοινωνία, όχι το κέρδος – οικονομικό ή πολιτικό – κάποιων λίγων αφεντικών. Μπορεί να γίνει αυτό; Σήμερα στην Ευρώπη αλλά και σε όλο τον κόσμο λειτουργούν χιλιάδες αυτοδιαχειριζόμενες επιχειρήσεις. Στην Ελλάδα υπάρχει το, δυνατό εδώ και 2 χρόνια, παράδειγμα της ΒΙΟΜΕ στη Θεσσαλονίκη, πρώην μονάδα της Φίλκεραμ και Τζόνσον, το οποίο κατέλαβαν οι εργαζόμενοι του, αναδεικνύοντας τη δυνατότητα της αυτοδιαχείρισης. Υπάρχουν πολλοί κοινωνικοί συνεταιρισμοί και εργατικά σωματεία βάσης, που λειτουργούν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.  Στην πολύπαθη Αργεντινή πάνω από 300 ανακτημένες επιχειρήσεις – ναυπηγεία, κλινικές, κατασκευαστικές, παραγωγής αγροτικών μηχανημάτων, οικοδομικών υλικών κλπ – λειτουργούν από τους εργαζόμενους τους χωρίς αφεντικά και διευθυντάδες.

Είναι εύκολο; Όχι. Είναι ένας διαρκής αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό που όταν δεν μπορεί να ενσωματώσει και να απαξιώσει τις ανακτημένες επιχειρήσεις, προσπαθεί να τις στραγγαλίσει. Λέτε πως αγωνίζεστε για την αξιοπρέπεια και τη δικαιοσύνη. Εμπιστευτείτε τις δυνάμεις σας και τις δυνάμεις του τόπου μας. Εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, νέοι και νέες άνεργοι με πτυχία, άνθρωποι της πόλης αλλά και σε ολόκληρη την Ελλάδα έχουν τη γνώση και την εμπειρία να σας στηρίξουν. Εμείς από την πλευρά μια μικρή συνέλευση πολιτών είμαστε αλληλέγγυοι στη διεκδίκηση σας, όσων σας χρωστάνε και σε κάθε βηματισμό που στεριώνει σε μια ζωή με αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη. Μαζί μπορούμε να νικήσουμε.

 

Νάουσα, Απρίλης 2015

Συνέλευση για την άμεση δημοκρατία

Η ιδέα…

…για τη δημιουργία ενός αυτόνομου κοινωνικού χώρου στη Νάουσα ξεπήδησε από την εμπειρία των ανοιχτών συνελεύσεων του Φεστιβάλ της Άμεσης Δημοκρατίας. Η ανάγκη να χτίσουμε αληθινές σχέσεις με τους γύρω μας και να οργανώσουμε τα «θέλω» μας, μας έδωσε ώθηση για τη δημιουργία του χώρου. Επιλέγουμε να είμαστε μακριά από κομματικές, αλλά και κάθε είδους μεσολαβήσεις. Συζητάμε και αποφασίζουμε ισότιμα, δίχως αρχηγούς, προέδρους και γενικότερα, απαλλαγμένοι από κάθε είδους ιεραρχική και κάθετη δομή. Δημιουργούμε έναν χώρο στον οποίο σκοπεύουμε να εκφράσουμε τις πολιτικές, κοινωνικές, πολιτιστικές και καλλιτεχνικές μας αναζητήσεις, χτυπώντας την παθητικότητα, τη μοναξιά και την απελπισία που εδραιώνεται γύρω μας. Το Αλδεβαράν είναι ο χώρος μέσα στον οποίο η αυτοδιεύθυνση, η αυτοοργάνωση και η αλληλεγγύη δεν είναι μια ουτοπική, ιδανική κατάσταση, αλλά γίνονται πράξη στο εδώ και το τώρα. Ευελπιστούμε να αποτελέσει σημείο συνάντησης ανθρώπων και συλλογικοτήτων.

Το βασικό εργαλείο λήψης αποφάσεων του Αλδεβαράν είναι η συνέλευση του. Σ’ αυτήν λαμβάνονται αμεσοδημοκρατικά όλες οι αποφάσεις για τη διαχείριση, τον συντονισμό, τη δημιουργία και την υλοποίηση δράσεων. Ο χώρος αναδύεται μέσα από τη διαφορετικότητα του καθενός μας. Ανάμεσα στα μέλη της διαχειριστικής συνέλευσης δεν υπάρχει κανένα είδος ιεραρχίας και ο χώρος παραμένει μακριά από κομματικά συμφέροντα, προσωπικές πολιτικές φιλοδοξίες και γενικότερα έξω από το σύστημα που βασίζεται στην εκμετάλλευση και τη καταστολή ανθρώπου από άνθρωπο. Η συνέλευση του Αλδεβαράν είναι ανοιχτή σε όλους όσους και όσες αποδέχονται τις αρχές λειτουργίας του,και θέλουν να συνεισφέρουν με νέες ιδέες και προτάσεις για δράσεις. Δεν υπάρχει κανένα οικονομικό όφελος για κανέναν. Με τα έσοδα καλύπτουμε τα λειτουργικά έξοδα του χώρου, υλοποιούμε τα εγχειρήματα που σχεδιάζουμε και στηρίζουμε δράσεις αλληλεγγύης.

Την ίδια στιγμή που οι κυρίαρχοι μέσω της κρίσης αναδιοργανώνουν και ισχυροποιούν το σάπιο τους σύστημα, εμείς δημιουργούμε κοινότητες και εστίες αγώνα, αναπτύσσουμε σχέσεις αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, με σκοπό να διαρρήξουμε την καπιταλιστική οικονομική, πολιτική και κοινωνική βαρβαρότητα. Επειδή πλέον δεν υπομένουμε και δεν ανεχόμαστε άλλα παιχνίδια στις πλάτες μας, δεν εμπιστευόμαστε κανέναν να αποφασίζει για μας χωρίς εμάς. Παίρνουμε τη ζωή και τη κατάσταση στα χέρια μας. Αντιπαραθέτουμε στο ατομικό βόλεμα τις συλλογικές μας διαδικασίες και αγώνες. Αλλάζοντας τα μικρά και τα καθημερινά, πολεμώντας για τα μεγάλα χτίζουμε τη συλλογική μας ευτυχία. Η λειτουργία του Αλδεβαράν αποτελεί ένα κομμάτι αυτής της προσπάθειας. Είναι επιλογή μας, πείραμα και πρόταση.